Alle veiligheidsschoenen moeten eerst aan bepaalde basiseisen voldoen: Het voorste gedeelte wordt beschermd door een beschermkap van metaal of kunststof, die doorloopt tot aan de aanzet van de tenen. Het moet bescherming bieden tegen verwonding of verbrijzeling tot 200 joule (ongeveer gelijk aan een stuk ijzer van 20 kg dat van een hoogte van een meter valt). Bovendien heeft al het veiligheidsschoeisel een volledig gegoten rubberen zool.

Schoenen van klasse S2 zijn ook antistatisch, hebben een olie- en benzinebestendige zool, absorberen energie in de hielzone (bv. bij het naar beneden springen). Bovendien is het bovendeel van de schoen bestand tegen het binnendringen of absorberen van water.

In principe is er nauwelijks verschil in vergelijking tussen veiligheidsschoenen van klasse S2 en S3. Zij hebben ook de teenbescherming, de energie-absorptie in de hielzone, de bescherming tegen water, olie en benzine, alsmede de antistatische eigenschap. Het enige verschil is de lekbestendige zool van de S3 veiligheidsschoenen.

Deze zool is controversieel in de magazijnomgeving. Zelden zou je daar op iets stappen, in plaats van een verplettering van bovenaf te moeten voorkomen. Bovendien zijn de S3-schoenen ook een stuk stijver en zwaarder. Toch geven veel werknemers er de voorkeur aan deze te grijpen – trouw aan het motto “wat je hebt, heb je”.